تاندونیت عضله دوسر؛ آناتومی، علل و روش‌های درمان

تاندونیت عضله دوسر یک التهاب یا تحریک تاندون دوسر فوقانی است. این تاندون که سر بلند تاندون دوسر بازو نیز نامیده می شود و ساختار قوی و طناب مانندی دارد، عضله دوسر را به استخوان در حفره شانه متصل می کند. درد در جلوی شانه و ضعف از علائم شایع تاندونیت عضله دو سر است که اغلب با استراحت و دارو می توان آن را تسکین داد. در موارد شدید، ممکن است برای ترمیم تاندون نیاز به جراحی داشته باشید.

آناتومی

شانه شما یک مفصل گوی و کاسه ای است که از سه استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو، تیغه شانه (کتف) و استخوان ترقوه. گلنوئید. سر استخوان بازو شما (بازو) در حفره گرد در تیغه شانه شما قرار می‌گیرد. این سوکت گلنوئید نامیده می‌شود. گلنوئید با غضروف نرمی به نام لابروم پوشیده شده است. این بافت به سر استخوان بازو کمک می کند تا در حفره شانه قرار گیرد.

روتاتور کاف. ترکیبی از ماهیچه‌ها و تاندون‌ها بازوی شما را در مرکز شانه نگه می‌دارد. این بافت ها که روتاتور کاف نامیده می‌شوند، سر استخوان بازوی شما را می‌پوشانند و آن را به تیغه شانه می‌چسبانند.

تاندون‌های دوسر بازو. عضله دوسر در جلوی بازوی شما قرار دارد. دارای دو تاندون است که آن را به استخوان تیغه شانه متصل می‌کند. سر بلند به بالای سوکت شانه (گلنوئید) متصل می‌شود. سر کوتاه به برجستگی روی تیغه شانه به نام زائده غرابی(کوراکویید) متصل می‌شود.

شرح بیماری تاندونیت عضله دوسر

تاندونیت عضله دوسر التهاب سر بلند تاندون دوسر بازو است. در مراحل اولیه، تاندون ملتهب و متورم می‌شود. با ایجاد تاندونیت، غلاف تاندون (پوشش) می تواند ضخیم شود. خود تاندون اغلب ضخیم می شود یا بزرگتر می‌شود. تاندون در مراحل پایانی اغلب به دلیل التهاب به رنگ قرمز تیره است. گاهی اوقات، آسیب به تاندون می‌تواند منجر به پارگی جزئی یا کامل شود. پارگی کامل تاندون منجر به تغییر شکل بازو می‌شود (برآمدگی “Popeye” در بازو).

تاندونیت عضله دوسر معمولا همراه با سایر مشکلات شانه رخ می‌دهد. در بیشتر موارد، تاندون های روتاتور کاف نیز آسیب می‌بینند. مشکلات دیگری که اغلب با تاندونیت عضله دوسر همراه است عبارتند از:

• آرتریت مفصل شانه
• پارگی در لابروم گلنوئید
• بی ثباتی مزمن شانه (دررفتگی)
• گیرافتادگی شانه

سایر بیماری هایی که باعث التهاب پوشش مفصل شانه می‌شوند.

علت تاندونیت عضله دوسر

در بیشتر موارد، آسیب به تاندون عضله دوسر به دلیل طول عمر فعالیت طبیعی است. با افزایش سن، ساییدگی و پارگی روزمره باعث می‌شود تاندون‌های ما به آرامی ضعیف شوند. این تخریب می تواند با استفاده بیش از حد تکرار حرکات یکسان شانه بدتر شود. بسیاری از مشاغل و کارهای روزمره می‌توانند باعث آسیب ناشی از استفاده بیش از حد شوند. ورزش‌ها – به‌ویژه ورزش‌هایی که نیاز به حرکات تکراری بالای سر دارند، مانند شنا، تنیس و بیسبال – می‌توانند افراد را در معرض خطر تاندونیت عضله دوسر قرار دهند. حرکت مکرر بالای سر ممکن است در سایر مشکلات شانه که در تاندونیت عضله دوسر رخ می‌دهد نقش داشته باشد. پارگی روتاتور کاف، آرتروز و بی ثباتی مزمن شانه اغلب در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود.

علائم

• درد یا حساسیت در جلوی شانه، که با بلند کردن بالای سر یا فعالیت بدتر می‌شود.
• درد یا دردی که به سمت پایین استخوان بازو حرکت می‌کند.
• صدای تق تق یا احساس گاه به گاه آن در شانه.

معاینه توسط پزشک

۱. معاینه جسمی

پس از صحبت در مورد علائم و سابقه پزشکی، پزشک شانه شما را معاینه خواهد کرد. در طول معاینه، پزشک شانه شما را از نظر دامنه حرکتی، قدرت و علائم بی ثباتی شانه ارزیابی می‌کند. علاوه بر این، تست های معاینه فیزیکی خاصی برای بررسی عملکرد عضله دوسر شما انجام خواهد شد.

۲. تست های تصویربرداری

آزمایشاتی که ممکن است به پزشک کمک کند تا تشخیص شما را تأیید کند عبارتند از:

اشعه ایکس. اگرچه این تست فقط استخوان ها را به تصویر می کشد، ممکن است مشکلات دیگری را در مفصل شانه شما نشان دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و سونوگرافی. این تکنیک‌های تصویربرداری می‌توانند بافت‌های نرمی مانند تاندون دوسر را با جزئیات بیشتری نسبت به اشعه ایکس نشان دهند.

درمان تاندونیت عضله دوسر

جراح ارتوپد شما با دقت سعی می‌کند تا هر گونه مشکل دیگری را در شانه شما شناسایی کند و آن‌ها را همراه با التهاب تاندون شما درمان کند.

درمان غیر جراحی

تاندونیت عضله دوسر معمولا ابتدا با روش‌های ساده درمان می‌شود. این نوع درمان غیرجراحی معمولا در اکثر بیماران موثر است.

• استراحت: اولین قدم برای بهبودی، اجتناب از فعالیت‌هایی است که باعث درد می‌شوند.
• یخ: بسته‌های سرد را به مدت 20 دقیقه هر بار و چند بار در روز استفاده کنید تا تورم کاهش یابد. یخ را مستقیما روی پوست قرار ندهید.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن می‌توانند درد و تورم را کاهش دهند.
• تزریق استروئید: استروئیدهایی مانند کورتیزون داروهای ضد التهابی بسیار موثری هستند. تزریق استروئید به تاندون می‌تواند درد را تسکین دهد. با این حال، پزشک شما با احتیاط از این موارد استفاده خواهد کرد. در شرایط نادر، تزریق استروئید می تواند تاندون آسیب دیده را بیشتر ضعیف کند و باعث پارگی آن شود.
• فیزیوتراپی: تمرینات کششی و تقویتی خاص می‌تواند کمک کننده باشد.

درمان جراحی تاندونیت عضله دوسر

اگر وضعیت شما با درمان غیر جراحی بهبود نیافت، پزشک ممکن است جراحی را به عنوان یک گزینه پیشنهاد دهد. در صورت داشتن سایر مشکلات مرتبط با شانه، جراحی نیز ممکن است یک گزینه باشد. جراحی تاندونیت عضله دوسر معمولا به روش آرتروسکوپی انجام می‌شود. این به پزشک شما اجازه می‌دهد تا وضعیت تاندون دوسر بازو و همچنین سایر ساختارهای شانه را ارزیابی کند.

در طول آرتروسکوپی، جراح شما یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ را در مفصل شانه شما قرار می‌دهد. دوربین تصاویر را روی صفحه تلویزیون نمایش می‌دهد و جراح شما از این تصاویر برای هدایت ابزارهای جراحی مینیاتوری استفاده می کند.

ترمیم: به ندرت می توان تاندون دوسر بازو را در جایی که به حفره شانه (گلنوئید) وصل می کند، ترمیم کرد.

تنودز عضله دوسر: در برخی موارد، قسمت آسیب دیده عضله دوسر برداشته می‌شود و جراح تاندون باقی مانده را مجددا به استخوان بازو می‌چسباند. این روش تنودز عضله دوسر نامیده می‌شود. برداشتن قسمت دردناک عضله دوسر معمولا علائم را برطرف می کند و عملکرد طبیعی را بازیابی می‌کند.

عکس و تصویری که محل برش تانودزیس دوسر را نشان می دهد.

در تنودز، تاندون باقی مانده به استخوان بازو متصل می‌شود.

تنوتومی: در برخی موارد، سر بلند تاندون دوسر بازویی ممکن است به حدی آسیب دیده باشد که ترمیم یا تنودز آن ممکن نباشد. جراح شما ممکن است به سادگی تصمیم بگیرد که تاندون آسیب دیده دوسر بازو را از محل اتصال آن آزاد کند. به این عمل تنوتومی عضله دوسر می گویند. این گزینه کمترین حالت تهاجمی را دارد، اما ممکن است منجر به برآمدگی Popeye در بازو شود.

عوارض جراحی تاندونیت عضله دوسر

به طور کلی، میزان عوارض کم است و جراح شما می تواند بدون مشکل آن‌ها را اصلاح کند. عوارض احتمالی شامل عفونت، خونریزی و سفتی است. این موارد در روش‌های جراحی باز بیشتر از جراحی های آرتروسکوپی رخ می‌دهد.

توانبخشی:  پس از جراحی، پزشک برنامه توانبخشی را بر اساس اقدامات انجام شده تجویز می‌کند. برای محافظت از ترمیم تاندون ممکن است برای چند هفته از بند (sling) استفاده کنید.

پزشک ممکن است فعالیت های خاصی را محدود کند تا تاندون ترمیم شده بهبود یابد. پیروی از دستورات پزشک پس از جراحی برای جلوگیری از آسیب به عضله دوسر ترمیم شده بسیار مهم است.

پزشک شما به زودی تمرینات درمانی را شروع می کند. تمرینات انعطاف پذیری دامنه حرکتی شانه شما را بهبود می بخشد. تمرینات برای تقویت شانه به تدریج به برنامه توانبخشی شما اضافه می شود.

نتیجه جراحی: اکثر بیماران نتایج خوبی دارند. آن‌ها معمولا دامنه کامل حرکت را به دست می آورند و می توانند بازوهای خود را بدون درد حرکت دهند. افرادی که ورزش هایی انجام می دهند که به واسطه آنها لازم است بازوهای خود را بالای سر بگیرند، گهگاه باید این فعالیت ها را پس از جراحی محدود کنند.