سوالی که بسیاری از ورزشکاران راجع‌به آن صحبت می‌کنند، این است که «آیا پیوند رباطی، محکم‌تر از رباط قبلی و طبیعی فرد است؟ و آیا این پیوند احتمال پارگی را از بین می‌برد؟»
از لحاظ بیومکانیکی، قطعا فشاری که باید بر گرفت (graft) آورده شود تا پارگی اتفاق بیفتد بیشتر از رباط شخص است، به‌این علت که بافت رباط پیوندی نسبت‌به بافت قبلی قوی‌تر است.
زمانی که این بافت قوی در بدن کار گذاشته شود، هنگام جدا شدن از بدن می‌میرد و مجدد توسط بدن با بافت زنده احاطه می‌شود که به مرور یک بافت شبه لیگامانی به‌وجود می‌آورد.
این بافت به‌وجود آمده، قدرت کمتری نسبت‌به نوع طبیعی خودش دارد و معمولا با آسیب‌های داخل زانو همراه است. این آسیب‌دیدگی به دلایلی چون، تکنیک غلط ورزشکار، آماده نبودن ورزشکار، خسته بودن ورزشکار و یا حتی آسیب های کانتکت به‌وجود می‌آید.
به‌صورت‌کلی، انتظار نداشته باشید بعد از پارگی رباط صلیبی و قرار گرفتن آن تحت عمل جراحی، رباط پیوندی قوی‌تر از رباط طبیعی باشد، زیرا هیچ چیز قوی‌تر از رباط صلیبی طبیعی نیست.
بیماران پس از جراحی رباط صلیبی باید بدن را در یک مرحله قوی‌تر از قبل آماده کنند که احتمال پاره شدن مجدد را کاهش بدهند؛ چرا که اگر برای بار دوم رباط صلیبی آسیب ببیند درمان سخت‌تر و بازگشت به سطح قبلی فعالیت ورزشی غیرممکن است.
