پارگی منیسک در زانو، اتفاق نادری است یا اتفاقی شایع؟
منیسکها عناصر شبه غضروفی هستند، که برای جلوگیری از آسیبدیدگی غضروف، بین دو استخوان ران و ساق قرار میگیرند. معمولا در آسیب های رباطی زانو هستند و کمتر اتفاق میافتد که منیسک ها به تنهایی پاره شوند؛ مگر در سنین بالاتر از ۴۰ سال که منیسک کمکم خاصیت قواماش را از دست میدهد و در طول زمان مستعد آسیب بیشتری میشوند.
همراه شدن پارگی منیسک با رباط صلیبی، مراحل درمان رباط صلیبی را بسیار پیچیدهتر و بازتوانی را طولانی تر میسازد.
یکی از دلایلی که مرتب توصیه میشود که رباط صلیبی را به مدت طولانی بدون جراحی نگه ندارید، (یعنی شخص آسیبدیده فاصله آسیبدیدگی و جراحیاش را بیش از ۳ تا ۴ ماه به تعویق نیندازد)، این است که بهعلت خالیکردن هایی که در اثر آسیبدیدگی رباط صلیبی در زانو ایجاد میشود، شانس آسیب دیدگی منیسک نیز افزایش پیدا میکند.
وقتی پارگی منیسک به رباط صلیبی اضافه شود، جراحی طولانیتر میشود، درد پس از عمل زیاد میشود، بازتوانی سختتر میشود و بعضا بازگشت به سطح قبلی ورزشی اصلا مقدور نخواهد بود.
آسیبدیدگی منیسک شاید بسیار کمتر از رباط صلیبی به تنهایی باشد، ولی اگر اتفاق بیفتد شرایط را بسیار دشوارتر میسازد.