بعد از انجام جراحی‌های انجام شده روی اندام‌های تحتانی که یکی از مهم‌ترین آن‌ها تعویض مفصل زانو است. باید توجه داشته باشید که یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که بیمار را تهدید می‌کند، ایجاد لخته خون در وریت‌ها یا شریان‌های اندام تحتانی است که با عنوان دیویتی از آن یاد می‌شود. در صورتی که این لخته حرکت کند و وارد وریت‌های اصلی بدن شود و به سمت ریه رود به عنوان آمبولی ریه مطرح می‌شود. میزان رخ دادن این مشکل بسیار پایین است و بین ۱ تا ۲ درصد گزارش شده ولی حتی درصد رخ دادن آمبولی ریه از آن نیز کمتر است. اما با توجه خطر بالایی که برای بیمار به همراه دارد و هنگامی که آمبولی ریه ایجاد می‌شود، حتی تا خطر مرگ را برای بیمار به همراه دارد.
بنابراین در جراحی تعویض مفصل زانو تکنیک‌هایی لحاظ می‌شود و داروهایی تجویز می‌شود که این میزان آمبولی را کاهش می‌دهد. حداکثر دو تا سه هفته اول است و به تدریج کم می‌شود. راه‌های درمانی و پیشگیری که برای این مشکل وجود دارد، عبارتند از اینکه حداقل ظرف شش ساعت اول باید بیمار بلند شود و راه رود که این موضوع اولین و مهم‌ترین فاکتور برای جلوگیری از آمبولی استفاده می‌شود و پمپاژی در عضلات ساق انجام می‌شود، از آمبولی جلوگیری می‌کند. قطعا بر اساس میزان ریز فاکتورهایی که بیمار قبل از عمل داشته پزشک معالج داروهای ضد لخته با قدرت‌های مختلف یا به صورت خوراکی یا به صورت تزریق تجویز خواهد کرد که بر اساس نظر پزشک و داروهایی که بیمار از قبل یا بعد از جراحی مصرف می‌کرده است.
تقریبا از هفته سوم یا چهارم به بعد خطر آمبولی ناشی از جراحی تعویض مفصل زانو کاهش پیدا می‌کند و تقریبا نزدیک به افراد نرمال جامعه این خطر وجود خواهد داشت. اما میزان آمبولی بسیار به میزان موبیلیزیشن بیمار بستگی دارد و این تاکید رو جراحان زانو به بیماران خود خواهند داشت که بلافاصله در اولین فرصت بعد از برطرف شدن بی حسی کمر یا خواب آلودگی ناشی از داروهای بیهوشی بلند شوند و راه روند.