هر حرکتی که در آن شی را از بدن خود دور می کنیم (Push)، نیازمند کارکرد این عضله است. معروفترین حرکتی که در آن عضله سینه، اصلیترین نقش را ایفا میکند، شنای پرس (Push Ups) نام دارد که البته دستههای عضلهای دیگری نیز در این حرکت دخیل هستند.
پارگی عضله سینه ای
پارگی عضله پکتورال اولین بار در سال ۱۸۸۲ گزارش شد، علت آن نیروی شدید وارده به عضله در وضعیتی که حداکثر کشش میباشد، معرفی شده است. شایعترین مکانیسم پارگی عضله پکتورال، حرکت پرس سینه با هالتر است. معمولا درست در هنگام تغییر جهت حرکت از پایین آوردن به سمت بالا آوردن، یعنی در فاز تبدیل انقباض اکسنتریک (Eccentric) به کنسنتریک (concentric) در یک عضله خسته، این اتفاق میافتد. امروزه با افزایش محبوبیت ورزشهایی مثل بدنسازی و پاورلیفتینگ، تعداد گزارشهای پارگی نیز افزایش یافته ولی همچنان در بین خانمها گزارشی از پارگی عضله پکتورال داده نشده است. شیوع پارگی این عضله، خصوصاً در افرادی که از استرییدهای آنابولیک استفاده میکنند، بسیار بالاتر است.
پارگی عضله بسیار دردناک بوده و بلافاصله با تورم شدید در ناحیه سینه همراه است که بعد از ۲۴ ساعت با یک کبودی وسیع همراه میشود. در حرکت پرس سینه، همواره شانس این پارگی وجود دارد؛ خصوصاً در دو گروه، یکی افراد تازهکار و دیگری قهرمانانی که وزنههای خیلی سنگین را امتحان میکنند (گاهی تا ۲۲۰ کیلو گرم). به همین دلیل در طی انجام آن همواره شخص دیگری باید مراقب عدم سقوط هالتر، در صورت بروز پارگی و جلوگیری از شکستگی استخوان جناغ سینه باشد.
درمان پارگی عضله پکتورال
در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه پارگی عضله سینه ای، بیحرکتی در آویز گردنی و استفاده از کمپرس یخ جهت کاهش تورم و خونریزی حاصله توصیه میشود. استفاده از ضد دردهای قوی در طی این مدت ضروری است. بعد از این دوره و در طی هفته اول، بیمار باید تحت درمان جراحی قرار بگیرد. در صورت عدم درمان جراحی، قدرت بازو شدیداً تحت تاثیر قرار میگیرد؛ بعلاوه بر شکل ظاهری قفسه سینه هم به شدت تاثیر میگذارد.
نکته ای که باید توجه داشت این است که جراحی باید توسط جراح ارتوپد آگاه به این آسیب صورت بگیرد. این جراحی باید حداکثر ظرف ۲ هفته اول بعد از آسیب باشد؛ چرا که بعد از آن عمل جراحی بسیار سختتر میشود، همچنین نتایج درمان نیز رو به افول خواهد رفت. در شرایط ایده آل، بعد از جراحی قدرت عضله به ۸۰ تا ۹۰ درصد سمت مقابل میرسد و همواره مقداری غیرقرینگی باقی خواهد بود. هر چه فاصله آسیب و جراحی بیشتر باشد، این عدم تقارن و کاهش قدرت نیز زیاد میشود (نکتهای که حتماً باید به ورزشکار زیبایی اندام گفته شود). با این وجود قهرمانان بزرگی در رشته پرورش اندام در دنیا توانستهاند بعد از این آسیب به عناوین قهرمانی متعدد دیگری دست یابند.