پارگی تاندون آشیل چیست؟

اگرچه امکان دارد همه علائم و نشانه‌ها از پارگی تاندون آشیل وجود نداشته باشد، اما اکثر افراد:

• احساس می‌کنند به ساقشان لگد خورده است.
• درد احتمالاً شدید و تورم در نزدیکی پاشنه پا حس می‌کنند.
• قادر به خم کردن پا به سمت پایین یا وارد کردن فشار به پای آسیب دیده هنگام راه رفتن نخواهند بود.
• قادر به ایستادن روی انگشتان پای آسیب دیده نخواهند بود.
• هنگام وقوع آسیب، صدای ترکیدن خفیفی می‌شوند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر صدای ترکیدن خفیف در پاشنه خود شنیدید ، فوراً به دنبال توصیه‌های پزشکی باشید، به خصوص اگر پس از آن نمی‌توانید به درستی راه بروید.

علت پارگی تاندون آشیل

تاندون آشیل به شما کمک می‌کند تا با پای خود به سمت پایین اشاره کنید، بر روی انگشتان خود بلند شوید و هنگام راه رفتن بر پای خود فشار دهید. تقریبا هر بار که قدم می‌زنید و پای خود را حرکت می‌دهید، به تاندون آشیل اتکا دارید. پارگی معمولاً در قسمتی از تاندون واقع شده در فاصله 2.5 اینچ (حدود 6 سانتیمتر) از نقطه‌ای که به استخوان پاشنه وصل می‌شود ، رخ می‌دهد. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است و همین امر می‌تواند توانایی بهبود آن را مختل کند.

پارگی اغلب با افزایش ناگهانی فشار در تاندون آشیل شما ایجاد می‌شود. مثال‌های متداول عبارتند از:

• افزایش شدت در حرکات ورزشی، به ویژه در ورزش‌هایی که شامل پرش هستند.
• سقوط از ارتفاع
• قرار دادن ناخودآگاه پا درون چاله

عوامل پارگی تاندون آشیل

عواملی که ممکن است خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش دهند عبارتند از:

• سن: اوج سن برای پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 است.
• جنسیت: پارگی تاندون آشیل در مردان تا پنج برابر بیشتر از زنان اتفاق می‌افتد.
• ورزش‌های تفننی: صدمات تاندون آشیل بیشتر در زمان ورزش‌هایی رخ می‌دهد که شامل دویدن، پریدن، شروع و توقف ناگهانی است. مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس.
• تزریق استروئید: پزشکان برای کاهش درد و التهاب گاهی اوقات استروئیدها را در مفصل مچ پا تزریق می‌کنند. با این حال، این دارو می‌تواند تاندون‌های اطراف را تضعیف کرده و با پارگی تاندون آشیل همراه باشد.
• برخی از آنتی بیوتیک‌ها: آنتی بیوتیک‌های فلوئوروکینولون‌، مانند سیپروفلوکساسین (Cipro) یا لووفلوکساسین (لوواکین)‌، خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می‌دهند.
• چاقی: وزن بیش از حد فشار بیشتری روی تاندون ایجاد می‌کند.

جلوگیری از پارگی تاندون آشیل

برای جلوگیری از پارگی تاندون آشیل، راهکارهای زیر ارائه شده‌اند:

کشش عضلات ساق

برای کاهش احتمال بروز مشکلات تاندون آشیل، این نکات را دنبال کنید:

• عضلات ساق را کشیده و تقویت کنید. عضلات ساق خود را تا جایی که احساس درد و کشش قابل توجهی نداشته باشید بکشید. در طول کشش ضربه وارد نکنید. تمرینات تقویت ساق همچنین می‌تواند باعث دفع ضربه به عضلات و تاندون‌ها و جلوگیری از آسیب دیدگی شود.
• به تمرینات خود تناوب دهید. ورزش‌های جایگزین پر ضربه مانند دویدن و ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی، دوچرخه سواری یا شنا را به تناوب انجام دهید. از فعالیت‌هایی که ضربات بیش از حد در تاندون‌های آشیل شما ایجاد می‌کند، مانند فعالیت‌های دویدن بر روی تپه‌ها و پرش خودداری کنید.
• سطوح تمرین را با دقت انتخاب کنید. ورزش بر روی سطوح سخت یا لغزنده را حذف نموده یا تا حد ممکن کاهش دهید. جهت تمرین در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش‌های ورزشی مناسب با بالشتک مناسب در پاشنه پا بپوشید.
• شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید. صدمات تاندون آشیل معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می‌دهد. مسافت، مدت و دفعات تمرین خود را بیش از 10 درصد در هفته افزایش ندهید.

تشخیص پارگی تاندون آشیل

در طی معاینه بدنی، پزشک معالج پای شما را برای حساسیت و تورم معاینه می‌کند. اگر به طور کامل پارگی داشته باشد، پزشک شما می‌تواند شکافی را در تاندون شما احساس کند.

پزشک ممکن است از شما بخواهد که روی صندلی زانو بزنید یا روی شکم خود دراز بکشید در حالی که پای شما در انتهای بیرون از تخت معاینه قرار بگیرد. او ممکن است عضله ساق شما را فشار دهد تا ببیند آیا پای شما بطور خودکار خم خواهد شد یا خیر. اگر اینطور نباشد، احتمالاً تاندون آشیل شما پاره شده است.

در صورت ابهام در مورد میزان آسیب دیدگی تاندون آشیل، خواه پارگی کامل و خواه جزیی، پزشک شما ممکن است سونوگرافی یا اسکن ام آر آی تجویز کند. این روش‌های بدون درد تصاویری از بافت‌های بدن شما ارائه می کنند.

درمان پارگی تاندون آشیل

درمان تاندون آشیل پارگی اغلب به سن، میزان فعالیت و شدت آسیب شما بستگی دارد. به طور کلی، افراد جوان‌تر و فعال‌تر، به ویژه ورزشکاران، تمایل دارند برای ترمیم پارگی کامل تاندون آشیل، جراحی را انتخاب کنند. در حالی که افراد مسن بیشتر احتمال دارد درمان غیر جراحی را برگزینند.

با این حال، مطالعات اخیر اثربخشی نسبتاً مساوی درمان‌های جراحی و غیر جراحی را نشان داده‌اند.

درمان غیر جراحی تاندون آشیل

این رویکرد به طور معمول شامل موارد زیر است:

• با استفاده از عصا، به تاندون استراحت دهید.
• گذاشتن یخ بر روی ناحیه آسیب دیده
• مصرف داروهای ضد درد بدون نسخه
• خودداری از حرکت دادن مچ پا در چند هفته اول با کمک پوتینی که کمی پاشنه داشته باشد یا گچ گرفتن پا در حالی که نوک پا به سمت پایین است.
• درمان غیر جراحی از خطرات مرتبط با جراحی مانند عفونت جلوگیری می‌کند.

با این وجود، روش‌های غیر جراحی ممکن است احتمال پارگی مجدد را افزایش داده و باعث طولانی‌تر شدن مدت زمان بهبودی شوند. اگرچه مطالعات اخیر حاکی از نتایج مطلوب در افرادی است که در مراحل اولیه توانبخشی با وزن گذاری روی پای خود را تجربه می‌کنند .

عمل جراحی پارگی تاندون آشیل

• این عمل به طور کلی شامل ایجاد برش در قسمت پایینی پای شما و دوختن تاندون پاره شده است. بسته به شرایط بافت پاره شده، ترمیم ممکن است با تاندون‌های دیگر تقویت شود.
• عوارض می‌تواند شامل عفونت و آسیب عصبی باشد. روش‌های حداقل تهاجمی میزان عفونت را نسبت به روش‌های باز کاهش می‌دهند.

توانبخشی

• پس از هر دو روش، تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت ماهیچه‌های پا و تاندون آشیل انجام خواهد شد. بیشتر افراد طی چهار تا شش ماه به سطح فعالیت قبلی خود برمی‌گردند. ادامه تمرین قدرت و ثبات پس از آن مهم است؛ زیرا برخی از مشکلات تا یک سال می‌توانند ادامه داشته باشند.
• نوعی از توانبخشی معروف به توانبخشی عملکردی همچنین بر هماهنگی قسمت‌های بدن و نحوه حرکت شما متمرکز است. هدف این است که شما را به عنوان یک ورزشکار یا در زندگی روزمره خود به بالاترین سطح عملکرد خود برگرداند.
• یک بررسی حاکی از آن است که توانبخشی عملکردی (در صورت در دسترس بودن)، ممکن است به اندازه جراحی مفید واقع شود. با این حال، مطالعه بیشتری در این خصوص لازم است.
• سرعت پیشرفت در صورت توانبخشی بعد از درمان با جراحی یا بدون جراحی نیز در حال افزایش است. مطالعات در این زمینه نیز ادامه دارد.